Adrenalin junkies

Vroeg in de ochtend stonden we dan bij de ferry terminal te wachten voor de ferry naar het zuider eiland... ja hoor vertraging, wat gaan we doen? Koffie! Waar? Mac Donalds want die is open. Oké. Maar goed na 3 uur gewacht te hebben vertrok dan eindelijk de boot naar Picton, een mooie tocht van 3.5 uur. Eenmaal aangekomen in Picton, begon de reis naar Marahau in het Abel Tasman national park, helaas voor ons was de airco van de bus defect en konden we genieten van zo’n 35 graden. Maar ook daar had onze chauffeur wat op bedacht en dat is de arco, oftewel hij deed gewoon af en toe de deur van de bus even open voor frisse lucht, legaal? Nee, maar het werkte wel. Met tussenstop op een wijnboerderij voor een proeverij, kwamen we dan rond 19.00 in de avond eindelijk aan in Marahau en wauw wat is het daar mooi! Helaas dat we er die dag niet zoveel meer van konden genieten. De volgende dag echter wel en niet alleen vanaf de grond maar ook vanuit de lucht, want we zijn gaan Skydiven! Gepropt in een klein vliegtuigje sprongen we vanaf 13.000 ft naar beneden en wat was dat gaaf! Ik heb van elke seconde genoten, inclusief de spins en andere gekke dingen die er gedaan werden en waar we achteraf beide een beetje misselijk door waren geworden. Maar wat konden we alles goed zien. Het national park, de oceaan, een klein beetje van het noorder eiland, de fruitplantages, alles. Echt, een ervaring om niet meer te vergeten. s’middags hebben we het maar even rustiger aangedaan met een kleine wandeling in het national park en genieten op een strandje. Dit bleek achteraf voorlopig ook de laatste echte warme dag te zijn geweest van de week, want hoe mooi het weer ook was toen we de volgende ochtend vertrokken, des te slechter werd het toen we dichter bij Franz Josef kwamen. Een lange rit van bijna 10 uur, die ons dan wel weer langs een prachtige route bracht, langs de westkust. Inclusief de Pancake rocks en blowholes. Helaas regende het enorm in Franz Josef toen we aankwamen en konden we de mooie omgeving niet meer zien en met slechte voorspellingen voor de volgende dag, besloten we om maar lekker even een dag uit te slapen en rustig aan te beginnen met een duik in een Spa. Maar niets was minder waar en de zon scheen zowaar de volgende ochtend. Maar goed de relaxte ochtend was al gepland en die gingen we doorzetten ook, we hadden de keuze uit 3 baden waar we allemaal in konden. 36, 38 en 40 graden, nou in die van 40 graden heb ik het niet zolang volgehouden, maar we waren wel lekker ontspannen na de tijd. In de middag zijn we nog naar de Granz Josef Glacier Valley gegaan. Een vallei die gevormd is nadat de gletcher gesmolten is en dan zie je pas wat klimaatverandering teweeg brengt. Met deze fijne dag achter ons gelaten werd het weer tijd om door te reizen, volgende stop Wanaka. Helaas regende het weer en hebben we onderweg een aantal stops overgeslagen. Maar verder zuidwaarts, klaarde het wat op en hebben we nog een stop gemaakt bij de Thunder creek fall en de Blue pools waar het water dan ook echt heel erg blauw is. Eenmaal in Wanaka zijn we vroeg in bed gegaan, want ik had mij over laten halen door Jolke om s’nachts om 2.30 het bed uit te komen voor een bergwandeling naar Roys Peak om zonsopkomst vanaf daar te kunnen gaan zien. En daar stonden we dan samen met nog een aantal anderen vanuit de Stray bus om 3.30 in de ochtend aan het begin van de klim. En wat voor èèn! Meteen aan het begin ging het al omhoog en dat bleek nog niet eens het steilste te zijn, nee halverwege werd het nog steiler. Uiteindelijk hebben we zo’n 7km alleen maar geklommen, geen vlakke stukken ertussen, nee alleen maar omhoog. Gelukkig dat het donker was en we dus niet zagen wanneer het steiler werd, er een bocht kwam of waar het einde was. Het enigste wat we zagen wat Wanaka, het meer wat verlicht werd door de maan en een aantal lichtjes van mensen die voor ons en achter ons liepen. Maar na 2 uur hadden we het uitzichtspunt dan toch echt bereikt! Wat waren we opgelucht en waren het dan ook unaniem eens dat de laatste 1.5 km naar de echte top niet werd gelopen. Achteraf een goede beslissing want dat bleek nog steiler te zijn! Maar het was het waard, ondanks dat het iets bewolkt was, was het uitzicht geweldig en maakte de zonsopkomst alles goed. Zelfs de harde wind en de kou bovenop. Eenmaal beneden was het weer tijd om in de bus te stappen en door te reizen naar Queenstown. En ja raad het niet, maar ook daar regende het weer... gelukkig klaarde het in de avond op. De volgende ochtend moesten we ons vroeg melden bij de receptie van AJ hackett, want we gingen schommelen! En wat voor een, waar we het bungy jumpen even achterwege gelaten hebben (was in eerste instantie wel het plan om te doen) hebben we ervoor gekozen de bungy swing te doen. Een soort schommel waar je met zijn tweeën in kunt zitten om vervolgens een vrije val van 70 meter te hebben en dan nog een paar keer heen en weer te slingeren. En het was leuk! Elke seconde was geweldig! Waar je natuurlijk even schrikt zodra je los gelaten wordt en naar beneden stort, was het geweldig! Zou het zo weer doen. S’middags hebben we de actie nog een klein beetje opgezocht door met de gondel een berg naast Queenstown opgegaan om daar met  de Luge te gaan doen, een soort Mario kart zeg maar. En wat hebben we een lol gehad, was een goede afsluiter van een leuke dag. De tweede dag in Queenstown hebben we besteed door een Ziptrek tour te doen, oftewel ziplinen de berg af. Maar voor we konden beginnen, moesten we de berg ook op. Daarvoor konden we de gondel pakken, maar we besloten omhoog te lopen door de Tika trail te volgen. Maar dan moet je eerst wel de start van die trail vinden natuurlijk en Google had ons dus de verkeerde kant opgestuurd. Aangezien we er niet veel voor voelden om de 20 minuten weer terug te lopen hebben we maar besloten om via een kleine omweg naar de trail toe te lopen en dus via een andere weg het eerste deel af te leggen. Eenmaal bij het punt aangekomen waar dan de route zou moeten zijn, konden we alsnog het pad niet vinden. We zagen de mensen er wel over lopen, maar hoe kom je daar dan. Nou via een klein stukje mountainbike pad en dwars door de bosjes dus. Eenmaal op eindelijk de goede route zijn we omhoog geklommen om daar aangekomen via 6 ziplines weer naar beden te gaan. Een erg leuke tour en een goede besteding van de dag. Helaas verlaten we na twee volle dagen het mooie Queenstown weer om meer van Nieuw Zeeland te ontdekken.

Liefs Jolke en Marije