Deep South and back up North

Deep South dat is waar we naartoe gingen, van Queenstown zijn we eerst via Te Anau naar Milford Sounds gereden, een lange tocht met ja hoor wederom regen, hoe kon het ook anders. Milford Sound is een Fjord, en waarom er ooit iemand het een Sound heeft genoemd...? Maar ondanks de regen en de mist was het er prachtig en zagen we vele watervallen. Nu werd ons trouwens verteld dat het daar vaker regent dan niet, dus als we prachtig weer hadden gehad was het ook wel een mazzeltje geweest. Die nacht sliepen we in Gun’s camp, een verblijf waar zo’n 60 jaar geleden de arbeiders woonden die de weg naar Milford Sound aanlegden. Een verblijf zonder enig bereik en geen vaste stroomvoorziening. Wat betekende dat als we iets van warmte wilden hebben we de haard aan moesten zetten en om 22.00 in de avond de generator uit ging en je dus geen licht enz. meer had. Best leuk voor een keer, maar geloof dat we toch wel van de luxe houden om continu stroom te hebben. De volgende dag was het opgeklaard en zagen we pas hoe mooi de omgeving daar echt is. We vertrokken nu echt naar het zuiden, onze stop was Invercargill, omdat we besloten hadden niet naar Steward Island te gaan. Achteraf misschien niet de beste keuze die we hadden gemaakt, want deze stad zag er meer uit als een industrieterrein en er was dan ook letterlijk niets te doen, misschien als we een auto hadden gehuurd we nog de kust hadden kunnen bekijken, maar dat hadden we niet gedaan dus zaten we vast in het centrum en hebben we daar onze tijd maar uitgezeten. Blij waren we ook dat we die avond weer terug konden naar Queenstown, waar we nog even van het mooie weer hebben genoten door op het terras te zitten. Lang verbleven we nu niet in Queenstown want de volgende ochtend gingen we alweer vroeg op pad naar Mount Cook, Mt. Cook is de hoogste berg van Nieuw Zeeland, waarvan de hoogste piek van de berg maar lieft 3764m hoog is en omringd met meerdere hoge bergen,  gletchers en valleien. Bij aankomst hebben we direct een wandeling gemaakt in Hooker valley naar de Hooker gletcher, eenmaal aangekomen na een mooie wandeling met aantal hangbruggen zagen we een klein meer waar nog ijsbergen in dreven die losgebroken waren van de gletcher. Heel apart als je zelf in een korte broek en t-shirtje loopt. Op het moment dat we besloten om terug te lopen, want we moesten nog zeker 2 uur terug naar ons verblijf lopen, hoorden we opeens een enorm kabaal en tot onze enthousiasme brak een deel van een ijsberg die in het meer dreef af! Hoe bijzonder om dat mee te maken en het is ook bijna niet te beschrijven hoeveel kabaal het breken van ijs maakt. Aangezien we twee nachten hadden geboekt, zijn we de dag erop een andere, korte wandeling gaan maken met de hoop een andere gletcher te kunnen zien, helaas lag deze net om het hoekje waar wij niet bij konden komen, maar het was zeker weer een prachtige wandeling. Waarbij we ook nog eens een kleine lawine zagen, boven op een berg. Op het einde van de dag hadden we een boottocht op het Tasman gletchermeer gepland staan en dat overtrof onze verwachtingen, na een korte wandeling door de Tasman Valley (ja, die Abel Tasman heeft zijn naam overal wel achtergelaten maar niet eens voet aan wal gezet in Nieuw Zeeland, heeft hij toch goed gedaan) kwamen we aan bij de Tasman Lake. En daar dreef een enorm grote ijsberg, erg imponerend. Eenmaal de reddingsvesten om en zittend in een bootje. Gingen we de Tasman Lake op, erg bijzonder om zo dichtbij de gletcher te komen en de ijsbergen te zien. Jammer is het dan ook om te horen dat ieder jaar de gletcher 100 meter kleiner wordt en dat het meer 30 jaar geleden nog niet eens bestond, maar dat het toen allemaal nog gletcher was! Ter verbeelding, het meer is inmiddels ongeveer 7km lang en meer dan 200 meter diep, zo diep gaat het ijs van de Tasman Gletcher dus ook, wat de grootse Gletcher van Nieuw zeeland is, momenteel nog een lengte van ongeveer 27 km en 4 km breed. Ons geluk zat mee deze twee dagen want ook nu weer, op het moment dat we zouden vertrekken van het meer, hoorden we een enorm kabaal en zag ik nog net in een hoekje een klein deel van de gletcher afbreken. Helaas namen we daarmee ook afscheid van deze mooie omgeving en vertrokken we de dag erop naar Peel Forest waar we aan het einde van de dag even een zeer verfrissende duik in de rivier hebben genomen, want hadden we afgelopen weken niet altijd het mooiste weer, de laatste dagen toch zeker wel en die dag was het zelfs rond de 30 graden, lekker warm als de airco in de bus niet optimaal functioneert. De volgende ochtend hadden we raften op de planning staan en wat was ook dit weer gaaf! Met veel versnellingen in verschillende moeilijkheidsgrades was het een enorm toffe ervaring En nee we zijn niet uit de boot gevallen, hoog uit half verzopen door de hoeveelheid water wat er soms in kwam. Het laatste gedeelte in de rustige rivier hebben we zwemmend, oftewel dobberend door het reddingsvest afgelegd. Was best relaxt. Nadat we terugkwamen direct in de bus gestapt en doorgereist naar Christchurch. Een stad die in 2010 en 2011 bijna volledig verwoest werd door aardbevingen. En dat was nu 7/8 jaar later nog steeds goed zichtbaar, overal werd gebouwd, zag je gebouwen leeg staan, half verwoest en omringt met hekken en nieuwe gebouwen. Op zo’n moment besef je de kracht van een aardbeving goed en vooral wat het kan aanrichten. De volgende ochtend toen we naar Kaikoura reden zagen we wederom tot waar een aardbeving in staat is, hier was de laatste beving in 2016 en zorgde ervoor dat vele wegen afgesloten waren en een deel van de zeebodem zo’n 1,5 meter omhoog kwam. Momenteel waren ze nog steeds druk aan het werk om deze schade aan de wegen te herstellen. Kaikoura is vooral bekend om zijn Marine leven, je kunt er op een boot walvissen spotten (hebben wij niet gedaan) dolfijnen spotten en met ze zwemmen (wilden we doen, last minute, maar was helaas al volgeboekt) en je kon zeeleeuwen van dichtbij zien en die hebben we ook van goed dichtbij gezien, want er kwam 1 langs zwemmen en meteen een showtje weggeven, erg grappig om te zien hoe andere mensen waar die vlak voorbij zwom, dat totaal niet in de gaten hadden. Helaas zat hiermee onze tijd op het zuider eiland er ook mee op. Inmiddels zijn we met de Ferry weer naar het noorder eiland vertrokken, aangekomen in Wellington en hebben we ook Stray achter ons gelaten. We hebben nog een kleine twee weken te gaan in dit prachtige land en dat gaan we op een andere manier invullen dan hoe we het tot nu toe hebben gedaan. Op naar nieuwe avonturen! 

Liefs Jolke & Marije